Τι όμορφη!

Τι όμορφη που είσαι αγάπη μου!
Κοιτάζω τα μάτια σου και φτερουγίζουν
χελιδόνια.
Δυο μισοφέγγαρα στον κόρφο σου και δύο
βυσσινάκια.
Τι όμορφη που είσαι αγάπη μου!
Κοιτάζω τα χείλη σου κι απλώνει μου
ο αναστεναγμός.
Αχ τα χείλη σου να πιω!
Ποιος γλύπτης σου τα τόρνεψε τα υπέροχά
σου πόδια;
Τι όμορφη που είσαι αγάπη μου!
Κοιτάζω τη μορφή σου, ίδια η Άρτεμις, ίδια
η Αφροδίτη.
Ουαί μου, ο Απόλλωνας μη σε γλυκοκοιτάξει.
Τι όμορφη πoυ είσαι αγάπη μου!
Ποια καλοκαίρια να χαρώ,
ποια όνειρα να κάνω,
αν στα δικά σου όνειρα
ταξιδευτής δεν είμαι;
Τι όμορφη που είσαι αγάπη μου!

Του Αντώνη Σαμιωτάκη

Από το βιβλίο του, "Ηδύ του έρωτος", των εκδόσεων Δωδώνη. Ένα ποίημα τραγούδι νοερό, δίχως φανερή ρίμα, δίχως αυστηρή μετρική - κι όμως! Είναι τραγούδι... Ακούς εκκωφαντικά τη μελωδία του. Είναι... Ένα τραγούδι του νου! V.M.!