Προσευχή

Είπα να στείλω το νου μου ψηλά
μιας κι η ψυχή μου είχε διψάσει...
Στον ουρανό να βρει λίγη δροσιά,
λίγη βροχή να ξεδιψάσει.

Μα ήταν ξερά τα σύννεφα, στυφά
κι όλη μου η φόρα είχε κοπάσει.
Αλλά πριν πέσω πάλι χαμηλά,
τόνα Σου χέρι μ' είχε πιάσει.

Για μένα, ίσως, σωπαίναν μυστικά,
τα πράγματα του κόσμου, η πλάση...
Δεν ήθελα να 'ρθώ στη γη ξανά
και τους δικούς μου είχα ξεχάσει.

Κι όμως! Ήμουνα τόσο χαμηλά
κι ας είχα τόσο ξεδιψάσει.
Μπρος στα δικά σου μέτρα και σταθμά,
που ποτέ ο νους μου δε θα φτάσει.

Του Θανάση Μαλεζά

(Μεταγραφή από τα κεφαλαία στα μικρά). V.M.!