"Ο Άρης, ο Ανού όπως αποκαλούσαν τον αρχικό τους πλανήτη οι κάτοικοί του, δεν ήταν πια κατάλληλος για να διατηρήσει από μόνος του τη ζωή. Και δεν ήταν κατάλληλος, επειδή αντιμετώπιζε τη μοίρα όλων δίχως εξαίρεση των ουράνιων σωμάτων: Το θάνατο… Όταν ένας πλανήτης πεθαίνει, τότε σβήνει από μέσα του το κομματάκι λάβας που απόσπασε – μια φορά κι έναν καιρό – απ’ τον ήλιο του. Ο πυρήνας του συρρικνώνεται. Κι η μάζα του φυραίνει χάνοντας τη δομική της πυκνότητα μαζί με τα ζωοποιητικά της συστατικά. Αυτό γίνεται με δυο τρόπους: Στην αρχή, αργά-αργά, βασανιστικά… Κι ύστερα, απότομα! Ανεξέλεγκτα! Έτσι χάνονται πολιτισμοί και πολιτισμοί στο σύμπαν".
(Από το μυθιστόρημα: "Άνιζ - Το ζήτημα της Γης", του Παν. Θ. Τουμάση).
ΜΗΠΩΣ Ο ΑΡΗΣ ΕΙΧΕ ΚΑΠΟΤΕ ΖΩΗ;
Δεν μπορούμε να το πούμε αυτό με σιγουριά! Ένα μυθιστόρημα έχει το δικαίωμα να χτίζει πάνω σε επιστημονικές υποθέσεις την πλοκή του. Όχι όμως εμείς, αν θέλουμε να καταλήξουμε σε ασφαλές συμπέρασμα...
Αλλά, για δείτε! Πώς θα μοιάζει η Γη μας σε πολύ λίγες χιλιετίες, αν την αφήσουμε απροστάτευτη; Μήπως θα μοιάζει με το σημερινό Άρη; Στις μέρες μας, οι επιστήμονες ανακοίνωσαν ότι βρέθηκε νερό σε υγρή μορφή στο υπέδαφος του Άρη! Πολύ πρόσφατα μάλιστα, ήρθε και νέα ανακοίνωση ότι "ανιχνεύθηκε μεθάνιο στον Άρη". Μεθάνιο που μάλιστα εκλύεται από το υπέδαφος στην αραιή ατμόσφαιρα σε απειροελάχιστη φυσικά ποσότητα!
Το μεθάνιο το παράγουν, ως γνωστό, οι ενώσεις του άνθακα. Και ενώσεις του άνθρακα, σημαίνει ζωή!...
(Επόμενη ανάρτηση εντός λίγων λεπτών. Μην ξεχνάτε να ανανεώνετε στη σελίδα).
Verse Monkey!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου