Β΄ Βραβείο Πανελλήνιου Διαγωνισμού 2001, Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών.
Του ερχομού, το δρόμο πήρα, για σένα, χώρα μακρινή,
είσαι στα σπλάχνα μου η μοίρα, άκρη του κόσμου, μυθική.
Σε άγνωστο, βαθύ φαράγγι, και μονοπάτι οδοιπορώ˙
το τέρμα σου, ψυχής ανάγκη, αφιόνι, ώσπου να σε δω.
Φως, απ’ τον ήλιο και τ’ αστέρια, κεριά τα δάχτυλα κρατούν,
μυριάδες άσπρα περιστέρια σε ξένη γη μ’ ακολουθούν.
Στου κόρφου σου το περιβόλι, θα κόψουμε ώριμους λωτούς,
ποθούμε νέο αραξοβόλι, πέταγμα σ’ άλλους ουρανούς.
Κλαδί αγριελιάς θα φέρω, θυμάρι, άνθη γιασεμιού,
ώριμο στάχυ απ’ το θέρο, μέλι κι απόσταγμα κρασιού.
Λευκά, στις λίμνες που περνάμε, κροκάτα νούφαρα τρυγώ,
μνήμες, που ανθίζουν σαν κοιμάμαι, στέλνω απ’ του νου μου το βυθό.
Πάνω σε κύμα αφρισμένο, στης θάλασσας την κουπαστή,
να βγει καπνός σου θα προσμένω, και θα ’χω βάλει αρμενιστή
το πιο καλό μου παλικάρι, στης νύχτας την αστροφεγγιά,
για βίγλα να ’χει το φεγγάρι και άλμπουρο την ξαστεριά.
Κοχύλια, όστρακα κλεισμένα, οι Νηρηίδες της καρδιάς,
-λαχτάρες, πόθους γεμισμένα- κι ελπίδες δίνουνε σε μας,
πως θα σε βρούμε κάποιο δείλι του ονείρου μαγικό νησί,
που μας φωτίζεις σαν καντήλι, φάρος ακοίμητος εσύ.
Του Νίκου Μπατσικανή (Προφίλ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου