Στης χώρας μου τα περβόλια
ευωδιάζουν Λαμπρή τα μεσοφόρια της άνοιξης
καθώς ανηφορίζει ο Απρίλης.
Με το γαρούφαλλο του ήλιου ανθισμένο,
πουρνό-πουρνό κινάει δραγάτης-ποιητής,
να προλάβει πριν αυγατίσουν κι άλλο οι αξίες.
Το Δελφικό φως ακρίβυνε στις μέρες μας, χαθήκαν τα Ιδανικά.
Οι Θερμοπύλες στέρεψαν, δεν πηγάζουν πια «Μολών λαβέ» και «Όχι».
Μα κάποιοι εδώ, βαπτισμένοι στο λόγο του Μακρυγιάννη,
έχουμε ακόμα λόγους να παλεύουμε αντρίκια˙
για την πιόμορφη Γλώσσα, το Μέτρο, το Ρυθμό…
Την Παναγιά ’χουμε μπροστάρη κι οδηγό,
’τί είναι βαρύ το τίμημα Έλληνας να λογιέσαι.
Του Νίκου Μπατσικανή (Προφίλ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου