Σία τα κουπιά

Ταξιδεύω στα πέλαγα,
μού ’πες «γεια σου» και γέλαγα…
Στο κατάρτι γραπώνομαι,
τα πανιά μου με πείσμα φυσώ!

Τα λουλούδια μαδήσανε,
πόσο λίγο κρατήσανε…
Χρόνους τώρα πληγώνομαι,
σαν τυφλός που βαστά έναν πυρσό!

Α, ποια μοίρα, μας μοίρανε;
Το καράβι μου φύρανε…
Το μπατσίζουν τα κύματα
και λιμάνι δε φαίνεται πια!

Μήτε η μέρα ξημέρωσε,
μα, για κοίτα που μέρωσε…
Κόσμος βγαίνει απ’ τα μνήματα,
ήρθα αγάπη μου!... Σία τα κουπιά!

Παναγιώτης Θ. Τουμάσης
http://poetry-greek.webs.com