Κυλάν τα κυβολίθια

Κυλάν τα κυβολίθια,
της γης τα κουτορνίθια
και κάνουνε μια τρύπα στο νερό,

σαν ίσκιοι φευγαλέοι
(άλλος γελά, άλλος κλαίει),
περνούνε τον ασήμαντο καιρό.

Στο τέλος, τι θα γίνει,
θα πάψει το λαγήνι,
να βγάζει κατακάθια ένα σωρό,

ή οι ουρανοί θ’ ανοίξουν
και το Θεό θα δείξουν,
που μοιάζει με νιογέννητο μωρό;

Παναγιώτης Θ. Τουμάσης
http://poetry-greek.webs.com