Βασιλαετός

Στο Μίλτο *

Α΄ Έπαινος, Πανελλήνιου Διαγωνισμού 2000, Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών.

Κάθε βραδιά συνάζονται οι αετοί στ’ αστέρια,
να δουν, ποιος λείπει απ’ των βουνών τα φοβερά ασκέρια.
Πετούν ψηλά στα σύννεφα, μεγάλους κύκλους κάνουν,
κρώζουνε και μαλώνουνε, με τους θεούς τα βάνουν.
Μετρήθηκαν, και βρέθηκε ο αρχηγός πως πάει,
ο βασιλαετός της γης, που τ' άστρα ακουμπάει.
Κινούν για τις ψηλές κορφές, τις χιονοστολισμένες,
που πόδι δεν επάτησε και είν’ στεφανωμένες
απ' τα δικά τους τα φτερά, να βρουν το βασιλιά τους.
Σώπασαν όλα γύρω τους, έχασαν τη λαλιά τους,
σταμάτησαν οι κεραυνοί και οι αστραπές σιγήσαν,
κοπάσαν οι αγέρηδες και τ’ άστρα εσβηστήκαν.
Μυρίζουνε τον άνεμο και γύρω- γύρω βλέπουν
κόκκινο αίμα ’πό πληγές, σημάδια που του πρέπουν,
σκήπτρα πεσμένα καταγής, και άδειος είν’ ο θρόνος,
δίχως μανδύα πορφυρό, που του ’δωσεν ο χρόνος
και τον εκάναν άρχοντα. Του κρένουν, δεν τους κρένει.
Χτυπούν, ματώνουν τα φτερά και η βροχή τούς δέρνει.
Καθώς εχάραζε η αυγή κείτονταν λαβωμένος,
σαν Προμηθέας, στου βουνού το βράχο καρφωμένος.
Τον ζήλεψαν τα σερπετά που πιο ψηλά πετούσε,
τον σταύρωσαν, σαν το Χριστό, που όλα τα συγχωρούσε.
Στους ώμους τον εφέρανε σε μια ψηλή κορφή
κι όλοι αντάμα άρχισαν θρήνο οι αετοί·
μετά τα μοιρολόγια κι όλο τον κοπετό
με τις φτερούγες σήκωσαν ψηλά τον αετό·
τον άφησαν στο άπειρο να φύγει και στ' αστέρια,
που ήρωες κι αθάνατοι έχουνε τα λημέρια.

* Μιλτιάδης Αγγέλλου Μπισμπιγιάννης, πιλότος της Πολεμικής Αεροπορίας, Υποσμηναγός. Χάθηκε σε νυκτερινή Άσκηση στο Αιγαίο, στις 6-6-80, ενώ πετούσε με αεροσκάφος F-1G, στην περιοχή νήσου Μήλου. Φίλος, συνάδελφος και συγχωριανός μου.

Του Νίκου Μπατσικανή (Προφίλ)