Φοβόμουν μη μου φύγεις
και μίσαγα τα τρένα.
Φοβόμουν τις στιγμές μας
μην τις τσαλαπατήσει άγριο θεριό
και μίσαγα τα άγρια θεριά.
Φοβόμουν μη μας κόψουν στο χορό
και συνεχίσεις δίχως το μαντήλι μου
κι εμένα.
Μα, αγαπούσα το χορό!
2004
Της Παναγιώτας Χριστοπούλου-Ζαλώνη (Προφίλ)
* Τίτλος δανεισμένος από τον πρώτο στίχο. V.M.!
1 σχόλιο:
Ποίηση σύγχρονη, λέξεις γεμάτες συναισθήματα, στίχοι γεμάτοι νόημα και ουσία... Σάς καλωσορίζω, Ποιήτρια, στο νέο ποιητικό Blog μας κι ευχαριστώ θερμά για τη συμμετοχή σας.
Δημοσίευση σχολίου