Φεγγάρι (Εμπνευσμένο απ' το "Ματωμένο Γάμο" του Λόρκα)

Σουγιάς απόψε το φεγγάρι. Αχ, τούτη η νύχτα πώς καρφώνει.
Σαν απειλή κρέμεται πάνω, θηλιά και τ’ ουρανού αγχόνη.
Κύκνος στ’ ονείρου μου τη λίμνη, που καθρεφτίζεται θλιμμένο,
προμήνυμα της καταιγίδας, αχνό καντήλι αναμμένο.

Μαχαίρι δίκοπο η ανάσα, πετάχτηκ’ έξω απ’ το θηκάρι,
πρελούδιο ψελλίζει στ’ άστρα, με της ψυχής μου το δοξάρι.
“Καν δυο, καν τρεις θα ’ταν η ώρα”, και ένα χέρι μ’ άσπρο γάντι
έσκισε της σιωπής το στήθος· μια χαρακιά από διαμάντι.

Τι παγωνιά κι απόψε, Θε μου! Μια πόρτα ας ανοίξει νά μπω,
ένα παράθυρο στον κόσμο, στης ερημιάς το χέρσο κάμπο.

Του Νίκου Μπατσικανή (Προφίλ)