Προάγγελος Λευτεριάς

Του Νίκου μας *

Κόκκινα πέταλα στη γη, τριαντάφυλλα κομμένα,
πάνω στο χιόνι σκόρπισαν τα νιάτα σου ανθισμένα.

Ασάλευτος στη μοναξιά, γαληνεμένο βλέμμα,
πικρό χυμό έχ’ η πληγή, μα πορφυρό το στέμμα.

Οδύνη, ή χαμόγελο μοσχοβολούν τα χείλη;
Κρίνα τα μάτια που 'κλεισαν του φθινοπώρου δείλι.

Έδυσε τ' άστρο της αυγής, και ρόδινο το χρώμα
έβαφε η όψη σου, καθώς ήλιος που πάει στο γιόμα.

Στα χαρακώματα του νου, σπάω της μνήμης ρόδι,
ρουμπίνια οι κηλίδες σου, κουφέτα για το ξόδι.

Φυλλομετρώ τα χρόνια σου, κι ο άνεμος, με χάδια,
στέλνει γλυκά μηνύματα και λευτεριάς σημάδια.

* Νικόλαος Ιωάν. Μπατσικανής: Αδελφός του πατέρα μου, του οποίου φέρω, τιμητικά, το όνομα. Στρατιώτης 42ου Συντάγματος Ευζώνων. Έπεσε, ηρωικά μαχόμενος, κοντά στοΤεπελένι Αλβανίας, σε Γερμανική επίθεση, στις 24 Μαρτίου 1941. Ήταν, μόλις, 26 ετών.

Του Νίκου Μπατσικανή (Προφίλ)