«...Σας καλώ να σηκωθείτε και να τηρήσετε ενός λεπτού σιγή
στην μνήμη της Νταϊάνας, πριγκίπισσας της Ουαλίας»...
(Συνεδρίαση του Βρετανικού Κοινοβουλίου της 8ης Σεπτεμβρίου 1997)
Στα νερά του Τάμεση, ο Άγγελος,
έσκυψε να δροσίσει τ’ άσπρα φτερά,
σμαραγδένιο ένα δάκρυ σταλάζοντας.
Τα κορίτσια του Σέργουντ, τα ξωτικά,
πιάστηκαν απ’ το χέρι σε κύκλο χορού,
που μίκρυνε, μίκρυνε, μέχρι
να γίνει το ματσάκι κυκλάμινα που βλέπετε.
Στο παλάτι του Μπάκιγχαμ,
ο δολοφόνος τρίβει τα χέρια του,
την ευγενική, ντροπιάζοντας, ιδέα,
του Στέμματος! Κλάψτε, ω! Σημαίες
μεσίστιες, της Βρετανίας. Η πριγκίπισσα,
κείται νεκρή, σε στολισμένη κλίνη.
Παναγιώτης Θ. Τουμάσης
http://poetry-greek.webs.com
1 σχόλιο:
Σπεύδω να διευκρινίσω ότι "η ευγενική ιδέα του Στέμματος" είναι η ανάγκη του ανθρώπου να ορίζει "αρχηγό" ή "καθοδηγητή" και να τάσσεται υπό αυτόν συμπορευόμενος, αλλά και οδηγούμενος. Μακράν εμού πολιτικές διαστάσεις του θέματος.
Δημοσίευση σχολίου