Ο μελλοθάνατος

Ο μελλοθάνατος προχώρησε εφτά βήματα σωστά.
Στο κέντρο του έρημου τοπίου, η αγχόνη.
Γονάτισε για να προσευχηθεί - λόγια ψιθυριστά.
Που σκαρφαλώναν στων Αγγέλων το μπαλκόνι.

Τα χελιδόνια φτερουγίσανε για μέρη πιο ζεστά.
Φόβος, είπαν, τη σκέψη του πως ζώνει.
Μ’ αυτός γελούσε και χαιρότανε στο θάνατο μπροστά.
Κι’ όλο στα μάτια του, απ’ τα δάκρυα, έμπαινε η σκόνη.

Σύρτε και πείτε στην κοπέλα του, που καρτερεί πιστά.
Και τη χτυπά τ’ αγιάζι και το χιόνι.
Να πάει ν’ ανάψει τα καντήλια στα εκκλησάκια τα κλειστά.
Και καλογριά να γίνει και να μείνει μόνη...

Του Παναγιώτη Θ. Τουμάση (Προφίλ)