Εν μνήματι κενώ...

Χριστός Ανέστη!
Η χαρμόσυνη αγγελία,
στον άδειο τάφο Σου μπροστά,
σωστός μέγας σεισμός,
γκρέμισε βουερά
το γρανιτένιο μαυσωλείο της ψυχής,
που επέμενα να στήνω μεγαλόπρεπα
εις μνήμην της άγνοιας,
των φόβων
και της πλάνης μου.

Χριστός Ανέστη
κι ο ουράνιος μίτος της αλήθειας
μου δώρισε ανεπιστρεπτί
τ' ανέσπερο φως
της νέας αειφόρου ζωής,
που μόλις είχε ανατείλει
απ' το "κενόν" Σου μνήμα.

Χριστός Ανέστη!
Καμπάνα λύτρωσης χαρμόσυνα σημαίνει
κι ο λευκοφορεμένος άγγελος
χαίρει
θωρώντας μέσα μου,
πως ο βαρύς "λίθος αποκεκύλισται"
και το "μνημείον το κενόν",
κενόν
εσαεί θ' απομένει!

Της Ηρώς-Χρυσάνθης Αλεξανδράκη

(Από το βιβλίο της, "Αναζητώντας" - Εκδόσεις Ποντοπόρεια Εκδοτική). V.M.!