Τοτέμ μου

Τοτέμ μου,
για πε μου,
θα τόβρω ποτέ μου,
τ’ αχάτη,
το μάτι,
το μαύρο παλάτι,
που τόχει
μετόχι
κι απάτητη κώχη,
η Φρέντα,
που εγλέντα
το δυόσμο, τη μέντα.

Τοτέμ μου,
για πε μου
και φίλε πιστέ μου,
ποια κόρη,
τα εφόρει,
ζεστό πανωφόρι,
τα χείλη,
σαν ήλιοι,
το δείλι του Απρίλη,
του ιππότη,
του πότη,
του γκρίζου στρατιώτη.

Τοτέμ μου,
για πε μου,
Σταυρέ και Χριστέ μου,
του γούστου,
του μπούστου
και σάλευε ο νους του,
μα εκείνη,
ασυγκίνη-
τη, φράγκο δε δίνει,
που εκοίτα
την ήττα
και θάνατο εζήτα.

Του Παναγιώτη Θ. Τουμάση (Προφίλ)