Ήρθες αργά στο διάβα μου
Ηλιοβασίλεμα
Μιας Ωραίας κι έντονης ζωής
Το Φθινόπωρο ρίχνει τη σκιά του
Κι ο Χειμώνας αρνείται
Να φωλιάσει στην καρδιά
Τα αισθήματα κι αυτά
Αρνούνται να υποταχθούν
Σε χρονολογίες λήξης
Και όρια
το κύμα στο λιμάνι
Λικνίζει κι αναφτερά
Τις καρδιές
που ονειρεύονται και προσδοκούν
Και γω σαν άλλος Οδυσσέας τραγουδάω
Εσένα της ζώης μου...
Αγαπημένη.
Του Αποστόλη Αποστολόπουλου
(Από το βιβλίο του, "Αγάπη, το Φως του κόσμου" - Εκδόσεις Σύγχρονη Γνώμη. * Ο τίτλος του παραπάνω ποιήματος είναι δανεισμένος από τον πρώτο του στίχο). V.M.!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου