Αν δεν

Αν δεν έπεφτε ο Ίκαρος

τα πράγματα θα ήταν κάπως διαφορετικά.

Θα γινόταν

ο πρώτος άνθρωπος

που θα έβλεπε τον κόσμο από τόσο ψηλά

και ο πρώτος που θα πέρναγε μέσα από τα σύννεφα.

Αν ο Ίκαρος δεν παράκουγε τις εντολές

του Δαίδαλου, του πατέρα του,

το Ικάριο δε θα είχε γίνει ο τάφος του.

Αν δεν έπεφτε

μπορεί - ποιος ξέρει; - να δίδασκε τον πατέρα του

πώς να πετά πιο ψηλά

από τα ύψη.

Έχει όμως τόση σημασία ένα "αν δεν";

Ο Ίκαρος θα είναι πάντα

το παιδί του Δαίδαλου

που μύρισε ουρανό αμύριστο

και πέθανε γι' αυτόν.

Ο Δαίδαλος θα τον θυμάται πάντα

σαν το παράτολμο παιδί

που δεν τον άκουσε την κρίσιμη στιγμή

και πέθανε γι' αυτό.

Ή ίσως πάλι

και να χαϊδεύει την άρμη του Ικάριου

με περηφάνια.

Ποιος ξέρει;

Η ζωή συνεχίστηκε κανονικά

ακόμη και στο Ικάριο Πέλαγος

που πρόθυμα πήρε το όνομα του Ίκαρου

και ξέχασε το δικό του.

Του Βασίλη Κομπορόζου

(Από το βιβλίο του "Αϋπνίες ονείρων" - Εκδόσεις Γαβριηλίδη). V.M.!