Το φως

Μια φωνή ενός μικρού παιδιού

την ησυχία σπάει.

Μιά ηλιαχτίδα πρωινού

με προσπερνάει.

Δεν τρέχει τόσο γρήγορα το φως,

όπως οι φυσικοί μας λένε,

πάει αργά· νωχελικά αργά.

Τόσο αργά... που μπορούμε...

να μιλήσουμε μαζί του.

Ακόμα και όταν περπατώ στην εξοχή

μοιράζομαι την βόλτα με το φως.

Και αυτό νωχελικά χαμογελάει.

Του Δημήτρη Ζήνα (Blog)