Νύχτα

Νύχτα... Λάμπουν τα νούφαρα στη λίμνη...
Τη ματιά σου, πυκνό ένα σύννεφο την κρύβει...
Στέκω γυμνός, μπρος στου γκρεμνού την άκρια...
Στα νερά, η σελήνη πνίγεται και τ’ άστρα...

Νύχτα... Νέκταρ απ’ την πηγή σου πίνω...
Το φαρμάκι κυλάει γοργά στον ουρανίσκο...
Ξέρω, θαρθείς με μαγικά μαντζούνια...
Με ξόρκια και ξεματιάσματα καινούργια...

Νύχτα... Πότε ήρθε η νύχτα δε θυμάμαι...
Πάει καιρός πια, που όλο σκοτάδι βλέπω νάναι...
Κρέπια παφλάζουν, τ’ ουρανού, με κρότο...
Τα φτερά καθώς ανοίγω για τον Νότο...

Του Παναγιώτη Θ. Τουμάση (Προφίλ)