Απόψε, 14 Φεβρουαρίου..... (Σονέτο)

Ήρθες κι απόψε κι έστερξες στον Άγιο Βαλεντίνο,
σαν μου ’φερες την άνοιξη το βράδυ του χιονιά,
σε νιους φεγγόβολους παλμούς την ύπαρξή μου δίνω,
και παίρνω, με τη μάχη μου, της κρίσης το φονιά.

Τα δίκοπα μαχαίρια του, στης γης τα βύθη κλείνω,
καθώς αυτός φρυάζει χρονιά με τη χρονιά,
κι αν έκοψες του κρίκου μας το διαμαντένιο κρίνο,
εγώ πάλι θ’ ανοίξω για σένανε πανιά.

Κόντρα θα βγω στου χωρισμού τη μαύρη δυναστεία,
μέσ’ από του Φλεβάρη τους βιαστικούς ανθούς.
Τι κι αν της εκκλησιάς μου τραντάζει η πολιτεία;

Τον ήλιο μου θ’ απλώσω σε κήπους και βυθούς,
και στα γκρενά φεγγάρια μου θ’ αστράφτω και θα σβήνω,
στο ρόλο των ονείρων σου, δικέ μου Βαλεντίνο!

Της Νίκης Μιχαήλ Κατσικάδη (Προφίλ)