Μητέρα

Ποτέ δεν μπόρεσα να ξεπεράσω
την απουσία σου μητέρα.
Έφυγες τόσο γρήγορα,
που ακόμα και σήμερα,
πιστεύω θα γυρίσεις.

Γιατί να είναι τόσο σύντομο,
το πέρασμά σου
απ' τη ζωή ετούτη,
όταν πολλά είχες να προσφέρεις ακόμη;

Θυμάμαι, ένα σου χαμόγελο
ήταν αρκετό να με γαληνέψει.
Ένα ανάλαφρο άγγιγμά σου,
και τα ξεχνούσα όλα.

Έρχεσαι τόσο συχνά στα όνειρά μου,
που μπερδεύω το όνειρο
με την πραγματικότητα.

Ονειρεμένα ζωντανή η παρουσία σου,
σημάδι κάθε φορά να ξεπερνώ
μια δύσκολη στιγμή.

Ίσως κάποια μέρα,
οι ψυχές μας συναντηθούν
κάπου εκεί στο άπειρο.

Μόνο τότε θα ξεπεράσω,
το κενό που μου άφησες
φεύγοντας, Μητέρα...

Της Ελένης Ν. Δάλλα

(Από το βιβλίο της, "Έναστρη σιωπή" - Εκδόσεις Πάραλος). V.M.!