Την ομορφιά του κήπου σου

Την ομορφιά του κήπου σου,
την έχω πια ξεχάσει,
μονάχος τρέχω στα βουνά
και χάνομαι στα δάση.

Κυνήγι πάω του κυνηγού,
ψωμί του χορτασμένου,
γλυκό νεράκι απ’ την πηγή,
του γλυκοφιλημένου.

Έχτισα το σπιτάκι μου,
πάνω στης γης το χώμα
και κρίνα κι αγριολούλουδα,
μού στόλισαν το στρώμα.

Για να πλανέψω το μυαλό,
να μην πικροθυμάται
και ’σείς να πάτε στο καλό,
καημοί που δεν περνάτε.

Αυτά τα μάτια σου, κυρά,
που χρυσολαμπυρίζουν,
τον ήλιο, την πανσέληνο
και τ’ άστρα καθρεφτίζουν.

Του Παναγιώτη Θ. Τουμάση (Προφίλ)