Ανάσταση

Με τα φτερά του ονείρου χτες τη νύχτα βρέθηκα
σ' άγνωστους κόσμους, σκοτεινούς, ανταριασμένους,
θεριά και λάμιες τα φριχτά σκοτάδια σπάθιζαν,
βγάζοντας γόους φοβερούς, δαιμονισμένους.

Γυμνά τα πόδια μου κι αγκάθια τα ξεσχίζανε,
φραγγέλια τρόμος με χτυπούσαν με μανία,
λόγχες το ξερό χώμα βάφανε με το αίμα μου,
στόματα μ' έφτυναν, με βρίζαν με κακία.

Συνειδητά βαριά κι αθέλητ' ατοπήματα
σταυρός ασήκωτος στην πλάτη μου ριγμένος,
ο δρόμος μου άσωστος, στενός και κακοτράχαλος
κι ο Γολγοθάς τόπος αισχρός και ντροπιασμένος.

Μαύρες οι σκέψεις, θλιβερές, στεφάνι αγκάθινο,
φόβος, ντροπή κι αμφιβολία ο λογισμός μου,
χλαίνα ολοπόρφυρη του κόσμου η καταφρόνεση
και γέρναν οι ώμοι μου κι έσβην' η πίστη εντός μου.

Ο εγωισμός κούφιο καλάμι μέσ' στα χέρια μου
κι ακόμα γνώση, περηφάνεια, εξουσία,
όσα φιλάργυρα με ζήλο αποταμίευα:
το χρήμα, η δόξα, η ψευτιά, η αλαζονεία.

Φως, χρυσοφώς, ξάφνου μπροστά μου αστραποβόλησε,
ματιά ζωηρή, αχνό χαμόγελο θλιμμένο,
"Γιατί με ξέχασες, καλή μου;" αχνοψιθύρισε,
"πάντα μ' αγάπη και στοργή σε περιμένω".

Με βία πάνω Του σταυρό, στεφάνι άρπαξε,
φώναξε: "Τύψεις κι ενοχές διώχ' τες μακριά σου,
εδώ είμ' εγώ, θα ξανασταυρωθώ για σένανε,
να μου χαρίσεις φτάνει μόνο την καρδιά σου".

Στο ξύλο πρόθυμα τ' άχραντα χέρια Του άπλωσε
κι όλη αγκάλιασε τη γη με καλωσύνη,
θεριά και λύπες αφανίστηκαν στα τάρταρα
και στην ψυχή μου αναστήθηκε η ειρήνη!

Της Ηρώς-Χρυσάνθης Αλεξανδράκη

(Από το βιβλίο της, "Αναζητώντας" - Εκδόσεις Ποντοπόρεια Εκδοτική). V.M.!