Τον Παντελή ορμήνευα,
ως ποιητής σοφός,
να κρύβεται, να χάνεται,
όταν υπάρχει φως.
Για κείνον πέρα έβρεχε,
χωνότανε παντού,
γινότανε ρεντίκολο
σαν τη Μαντάμ Σουσού.
Κρυφίως τον εφίλευα
παστέλι, καραμέλα,
μα δεν εκαταλάβαινε,
χόρευε ταραντέλα.
Σε ξένο σπίτι βρέθηκε,
άναψε και τσιγάρο,
μα του 'φερα ως φρόνιμος
καπέλο το τελάρο.
Τι περιμένεις φίλε μου
απ' έναν Παντελάκι;
Ενώ ημέρα ήτανε
το νόμιζε βραδάκι.
Του Νίκου Κότσικα
(Από το δεύτερο μέρος του βιβλίου του, "Φιλέματα σ' Αρχαγγέλους" - Εκδόσεις 'ξάστερον. Ο ποιητής Νίκος Κότσικας, στο δεύτερο μέρος του βιβλίου αυτού, παραθέτει πολλά σατιρικά του ποιήματα). V.M.!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου