Ερωτικοί ήχοι και μελωδίες

Η μεγάλη χωρητικότητα της γνώσης,
με οδηγεί, με κλειστά μάτια στο μέλλον.
Η μελωδία της, όταν καθρεπτίζεται μόνη σε νερό,
θέτει αυτόματα ερωτευμένο, όποιον την αγαπήσει.

Κιθάρας ήχος, ζεσταίνει τα κρύα βράδια
και δημιουργεί μητρική ατμόσφαιρα, η μελωδία, το μωρό της κοιμίζει.

Τα καλοκαίρια σαν κάθομαι με φίλους να πιω δυο ποτά,
νοσταλγώ τον χειμώνα, την παγωνιά.

Οι κρύοι και απόμακροι κανόνες της κοινωνίας αντικατοπτρίζουν τον φθόνο,
άγονη γραμμή λεωφορείων, που οδηγεί σε απρόσιτους προορισμούς.

Απαραίτητα, πολλές φορές συμβιβαζόμενος, φθείρομαι.
Ανασκουμπώνομαι κάθε που με ενοχλεί κάτι.
Αναστατώνομαι όταν μια φιλενάδα απ’ το χθες με θυμηθεί.
Τα όρια της φιλίας με δυσκολία, κρατούν σε απόσταση το πάθος.

Όταν δυο σώματα, ψάξουν το ένα για το άλλο,
οι νύχτες ομορφαίνουν, λάμπουν, αρώματα αναβλύζουν και μουσικές και ήχοι.
Δεν μετρά αν χειμώνας είναι ή καλοκαίρι θα ’ρθει.
Ούτε ο χρόνος μετράει, ούτε ο χώρος, ούτε τίποτε.
Η κλίμακα της έλξης στρεβλώνει απρόσμενα την πραγματικότητα.

Του Δημήτρη Ζ. (Blog)