Κορώνα-γράμματα

Έπεσε χιόνι ένα βουνό,
πάγωσε ο κάτω κόσμος!
Κρουστάλλιασε το σπίτι μας
και της αυλής ο δυόσμος!

Κάνω πως βγαίνω στο στενό,
πίσω γυρίζω πάλι!
Τόσον καιρό που διάβηκες
κι ακόμα νιώθω ζάλη!

Σ’ ένα ξενοδοχείο φτηνό,
το πρώτο μας παιχνίδι!
Είδα το σώμα σου γυμνό
κι είπα τη ζωή, ταξίδι!

Ω, τι ταξιδι φωτεινό
και σκοτεινό στο τέρμα!
Κορώνα που ποντάραμε,
μα έδειξε αλλιώς το κέρμα!

Της Μαρίνας Κοράλη