Είναι φως
και κρύβεται πίσω απ’ τα σύννεφα,
τα βαριά, τα στυφά,
που ρίχνουνε ψιχάλες συνεχώς.
Μοιάζει με
χαμόγελο στη νύχτα τη θολή,
σαν αχτινοβολεί,
πανέμορφα, για σένα και για με.
Θα φανεί,
μην σκιάζεσαι θλιμμένο μου όνειρο,
στον καιρό τον υγρό,
πανώριο φως, μια μέρα γιορτινή.
Του Παναγιώτη Θ. Τουμάση
2 σχόλια:
Είναι όντως φως!
Ξέχασα να τονίσω και τη μετρική του αξία με το μήκος των στίχων και την ομοιοκαταληξία
Δημοσίευση σχολίου