Τα χέρια στον ουρανό απλώνω
το φως αγκαλιάζω
έτσι την γη με τον ουρανό ενώνω
κι ύστερα τους θαυμάζω.
Απλώνω τα χέρια μου στην νύχτα
τα άστρα αγγίζω
θυμάμαι μικρός τα όνειρα που είχα
είχανε χρώμα γκρίζο.
Η ανάπτυξη της συνείδησης
καλά κρυμμένη είναι.
Της μειωμένης αυτοπεποίθησης
αντίπαλος, εσύ γίνε.
Αντιγράφοντας τα είδωλα
η σκέψη γονατίζει
υποκύπτοντας στο τίποτα
και η ψυχή δακρύζει.
Του Δημήτρη Ζ. (Blog)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου