Πρώτα ο ήλιος, μετά ο αέρας
τα σύννεφα διώχνουν την αισιοδοξία.
Πρώτα η μάνα, μετά ο πατέρας
χωρίς όρια η ανθρώπινη ματαιοδοξία.
Σημαία που κυματίζει
ανεξάρτητα καιρού.
Αυτοκίνητο που αιωρείται
ελλείψει οδηγού…
…και μιας και στο 'πα, παραδέξου πως
η ανθρώπινη, καθημερινή ανεμελιά
σπρώχνει τον άνθρωπο, στην αδιαφορία
Δίνοντας στην αντίδραση αναβολή
ο πλανήτης, αισθάνεται έντονη δυσφορία.
Ανακυκλωμένη δύναμη,
αποκεντρωμένη ανάγκη.
Αποβουτυρώνοντας τη θέληση
γίνεσαι χαλβάς, για νηστεία
Υγιεινός, μα εφήμερος.
Του Δημήτρη Ζ. (Blog)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου