Οι πόρνες της Πειραιώς, μπρος στα χαλάσματα,
γυμνές, σκελετωμένες σα φαντάσματα,
καπνίζουνε τσιγάρο, φτύνουν τα σκληρά
φορώντας τα καπέλα τα φανταχτερά.
Περνά ο πελάτης, παίρνει μια και φεύγουνε,
οι υπόλοιπες δε βλέπουν, τ' αποφεύγουνε,
προσμένουν στη σειρά τους τον επόμενο,
το γέρο, το σακάτη και τον γκόμενο.
Λερά ξενοδοχεία, αγοραίος έρωτας,
τι κάνω εγώ 'δώ πέρα, κάποτε ρωτάς,
μα είναι μικρόβιο, που μολεύει το αίμα σου,
το σπέρμα, τον ιδρώτα και το βλέμμα σου.
Κάποιες θα μείνουν ρέστες, ξημερώματα,
βαμμένες με κραγιόνια και με χρώματα,
σ' αχτίδες που χλωμές-χλωμές ξεχύθηκαν,
τις σκέψεις να μαζεύουν που θυμήθηκαν.
Του Παναγιώτη Θ. Τουμάση
2 σχόλια:
Πολυ μ αρέσει αυτό το μίνι αφιέρωμα στις Πουτάνες της Πειραιώς που ανοίξαμε. Το Π κεφαλάιο γιατί είναι σεβάστα πρόσωπα και επιτελούν λειτούργημα. Ο Π . Θ ξεσκονίζει το θέμα αυτό με το μπηχτερό του μολύβι. Ενα ποίημα πολύ πιο σύνθετης τεχνοτροπίας και τεχνολογίας απο το δικό μου παραπάνω.Υψώνω το ποτήρι μου. Στις Πουτάνες λοιπόν !Στην υγειά τους. Θεοφιλάτος.
Όχι, κάθε άλλο, φίλε Χρήστο Θεοφιλάτε. Το ποίημά μου δεν φτάνει το δικό σου σε πηγαιότητα και βαθύ συναίσθημα. Παναγιώτης Θ. Τουμάσης
Δημοσίευση σχολίου