Το κόκκινο τραγούδι

Κόκκινα λουλούδια, που δε μάζεψα ποτές,
σαν κι αυτά που φέρνουν οι εραστές,
έχουν από χρόνια μες στο βάζο μαραθεί
και τούς πέσαν πέταλα κι ανθοί.

Κάτι λυπημένες, σαν και τούτη, Κυριακές,
βγαίνεις και τ’ αστέρια σου τα καις,
ώρες του βραδιού και νύχτες του καλοκαιριού,
στα χρυσάφια, εσύ, του φεγγαριού.

Όλα σου τα πέπλα τα πετάς κι όλο πετάς
και χορεύεις και με χαιρετάς,
σαν να με γνωρίζεις, σαν να μ’ έχεις ξαναδεί
κι είμαι τόσο δα, μικρό παιδί.

Κόκκινα τραγούδια που δεν τα ’γραψα ποτές,
σαν κι αυτά που λεν οι ποιητές,
κρύβουν μες στους στίχους τη δικιά σου τη μορφή
κι ήθελα να κόψω μια κορφή.

Του Παναγιώτη Θ. Τουμάση