Κυριακή, Ιουλίου 19, 2009

Διάρκεια στιγμής


Υπήρξαμε κάποτε σε μια άλλη ζωή
που ζητούσαμε το άλλο μας μισό
κι όταν το βρήκαμε είπαμε
ήρθε ο έρωτας!

Άρχισε μ' ένα χαμόγελο,
τέλειωσε σαν διάρκεια στιγμής
σαν απόσταγμα ψυχής
που δίνεται όσο υπάρχει ζωή.
Σε ταξίδια νου
που δεν παγιδεύτηκαν
σε χρόνο μοναξιάς.

Αγγίζω το πορφυρένιο
φως της Ανατολής,
όταν δυναμώνει
και αναδύεται ξανά ο έρωτας.
Γίνεται δρόμος.
Ζητά να συναντήσει
την ξεχασμένη αθωότητα.

Της Ελένης Νικ. Δάλλα

(Απο τη συλλογή "Δύναμη ψιθύρων"). Ε.Δ.

1 σχόλιο:

ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΟΜΠΟΡΟΖΟΣ είπε...

...Σε ταξίδια νου
που δεν παγιδεύτηκαν
σε χρόνο μοναξιάς.
...
Ζητά να συναντήσει
την ξεχασμένη αθωότητα...

Πολύ ποιητικά αυτά και συνοψίζουν τον αγνό έρωτα και την ποιότητά του ως ταξίδι στην καρδιά μας και την αθωότητα που έχουμε ξεχάσει!

Βασίλης Κομπορόζος