Για την Ελευθερία

Ελευθερία, πόσες φορές με ταξίδεψε η φωνή σου.
Κάθε ταξίδι διαφορετικό, καλύτερο απ’ το προηγούμενο ήταν.
Συντροφιά με το μοναδικό βελούδινο ύψος της φωνής σου
παρέα με τα όνειρα, απογειωνόμουν και αφηρημένος έμενα για ώρες.

Μουσική δεν άκουγα, στίχους δεν θυμάμαι
την μοναδική χροιά της φωνής σου όμως, ποτέ δεν θα ξεχάσω.

Στον γάμο μου σε φαντάστηκα, να παίζεις μόνο για μένα
και εγώ καθισμένος στο πάτωμα να σε ακούω αιωρούμενος πάνω απ’ τους καλεσμένους.

Από τον γάμο μου αυτό θυμάμαι πιο πολύ
το ανύπαρκτο ονειρικό ταξίδι θυμάμαι, μόνο αυτό.

Ποιήματα στο όνομά σου γράφω Ελευθερία
Γιατί οι λέξεις στην ποίηση και οι νότες στην μουσική
και η χροιά της φωνής, αποτελούν…
…τον αθάνατο τρόπο επικοινωνίας, ανθρώπων και γιγάντων.

Του Δημήτρη Ζ. (Blog)