Πάνω σ' έναν ξένο στίχο

«Ψάχνω έναν βαθουλό άνθρωπο να βάλω τη σούπα μου».

Κική Δημουλά

Κάνω τον άνθρωπο-γαβάθα,
να ’ρθείτε σεις να φάτε σούπα,
άλλοι πεθαίνουνε στην ψάθα
κι άλλοι φαράσι είναι και σκούπα.

Με το βαθύ σας το κουτάλι,
σκάφτε τα μαύρα μου τα σπλάχνα,
για να χορτάσετε και πάλι,
δίχως να βγάζω ο δόλιος άχνα.

Ε, ρε, γαργαλητό που θα ’χει,
μόλις θα φτάσετε στην σπλήνα,
το τροφαντό σας το στομάχι
καταπραΰνοντας την πείνα.

Θ’ αρχίσω τότε ν’ απαγγέλλω,
το στίχο που ’πατε στην Ε.ΡΑ.,
να τον ακούσει ο Pirandello,
στ’ αντικρινό μπαλκόνι πέρα.

Για φανταστείτε να μη ζούσα
στων Ιδεών την Πολιτεία,
μπορεί να σας κατηγορούσα,
για νοσηρή ανθρωποφαγία.

Παναγιώτης Θ. Τουμάσης