Αλλάζοντας χρώματα στα όνειρά μου
συνειδητοποίησα ότι τους αντιστοίχιζα
νέα χρώματα, παρόμοια αλλά πιο ξεβαμμένα.
Δημιουργώντας νέους πίνακες μ’ αυτά
έκπληκτος είδα ότι τα ίδια θέματα
ήταν πιο όμορφα μα απόμακρα από μένα.
Απορρίπτοντας, κάποιες παλιές μου θεωρίες
άφωνος έμεινα, αντιλαμβανόμενος ότι πάνω μου
είχα, της καθημερινότητας, σημάδια χαραγμένα.
Του Δημήτρη Ζ. (Blog)
1 σχόλιο:
Διαβάζοντας αυτό το ποίημα – που μού αρέσει πολύ – θυμήθηκα που όταν πηγαίνω ν’ αγοράσω καινούργια τσατσάρα, πάντα τελικά αγοράζω μια ίδια με την προηγούμενη. Το διαπιστώνω με έκπληξη όταν επιστρέφω στο σπίτι και τις συγκρίνω. Τότε, ψάχνω τις μικροδιαφορές: “Α, τούτη είναι πιο λαμπερή”, “ά, η άλλη είναι πιο σκούρα” και τα λοιπά. Λέτε να είναι κι οι θεωρίες μου τα ίδια χάλια; (Πλακίτσα, αλλά άσχετη με το ποίημα. Το ποίημα, είπαμε, είναι απ’ τα πολύ καλά σου, Δημήτρη). Παναγιώτης Θ. Τουμάσης
Τα ποιήματα αυτά είναι… από τον καιρό του Αλή Πασσά… Απλά είναι από αυτά που κάτι έχουν να πουν νομίζω για αυτό και σας τα στέλνω…
Την καλησπέρα μου σε όλους. ΔΖ
Λοιπόν, Δημήτρη (θα μου) επιτρέψεις να σου μιλάω στον ενικό, το ποίημα τούτο είναι ένα αριστούργημα σαν τα μαργαριτάρια που έχουν γίνει από έναν κόκκο άμμου. Πρόκειται για φιλοσοφικότατου ποιήματος και ειδικά ο στίχος ‘ήταν πιο όμορφα μα απόμακρα από μένα’. Μεγάλες αλήθειες λες. Βασίλης Κομπορόζος
(Τα παραπάνω σχόλια μεταφέρθηκαν από την Πύλη μας). Verse Monkey!
Δημοσίευση σχολίου