Δημοτικό μοιρολόι

Ο φίλος μας, ποιητής κ. Ζάχος Κανταδόρος μάς στέλνει το παρακάτω Δημοτικό:

Μοιρολόι

Ποιος έχει πέτρινη καρδιά, θέλω να μη ραΐση,
να ειπώ τραγούδι χλιβερό και παραπονεμένο,
μηδ’ από χήραις τ’ άκουσα, μηδ’ από παντρεμέναις,
του Χάρου η μάννα τo ’λεγε, τo ’σουρνε μοιρολόγι.

«Πόχουν παιδιά, ας τα κρύψουνε, κι’ αδέρφια, ας τα φυλάξουν,
γυναίκες των καλών αντρώ, να κρύψουνε τους άντρες,
γιατί έχω γιο κυνηγητή, γιατί έχω γιο κουρσάρο.
Ούλο τοις νύχταις περπατεί και τοις αυγαίς κουρσεύει,
κι’ οπόβρη τρεις παίρνει τους δυο, κι’ οπόβρη δυο τον ένα,
κι’ οπόβρη κ’ ένα μοναχό, κείνον τον ξεκληρίζει».

Μα να τον και κατέβαινε ’ς τους κάμπους καβελλάρης.
Μαύρος ήταν, μαύρα φορεί, μαύρο και τ’ άλογό του,
σέρνει στελέττα δίκοπα, σπαθιά ξεγυμνωμένα,
στελέττα τα ’χει για καρδιαίς, σπαθιά για τα κεφάλια.