Όπως καταλαβαίνετε, η τρέχουσα πολιτική κατάσταση δεν θα μπορούσε να αναλυθεί μέσα στο παρόν σύντομο σημείωμά μου. Παρόλα αυτά, σε πολύ αδρές γραμμές, επιτρέψτε μου να αναφέρω τα εξής:
α) Γίνεται φανερό πλέον, και μάλιστα δια «γυμνού οφθαλμού», ότι η κυβέρνηση παλινδρομεί… Ότι, δηλαδή, προσπαθεί εδώ και πολλούς μήνες φιλότιμα κάτι να επιτύχει αλλά την τελευταία στιγμή πάντα της ξεφεύγει. Έτσι έχει οδηγηθεί σήμερα σε ένα μαγγανοπήγαδο συνεχώς και σκληρότερων (=αντιλαϊκών) μέτρων, τα οποία εφόσον υπερβούν κάποιο νοητό όριο θα αρχίσουν να αποφέρουν εντελώς αντίθετα αποτελέσματα από τα επιδιωκόμενα.
β) Ο χρόνος παίζει κι αυτός τον σημαντικότατο ρόλο του. Και όταν υπερβεί τα λογικά του περιθώρια είναι δυνατόν να πιέσει ασφυκτικά και, στην προκειμένη περίπτωση, καταστροφικά. Σε τούτο συμβάλλει η ολοένα και επιτεινόμενη οικονομική δυσπραγία στη μεσαία και κατώτερη οικονομική τάξη (ραγδαία πτωχοποίηση του πληθυσμού), το κλείσιμο πολλών καταστημάτων και επιχειρήσεων, καθώς και η αλματώδης αύξηση της ανεργίας, την οποία πιστοποιούν τα επίσημα στοιχεία του κράτους. Δίχως, όμως, την υπομονή του κόσμου – την απαραίτητη για περαιτέρω προσπάθειες στα πλαίσια ενός σχεδόν καθολικά αμφισβητούμενου Μνημονίου – τα θεμέλια της αυτοδυναμίας του κυβερνώντος κόμματος υποσκάπτονται, με το ενδεχόμενο της πρόωρης προσφυγής στις κάλπες να φαντάζει πολύ πιθανό.
γ) Τα μεγάλα συμφέροντα στον πλανήτη διαθέτουν παρασκηνιακά την ικανότητα να υπονομεύουν ό,τι καλό θα μπορούσε να προέλθει από τις δικές μας, έστω και ανεπίτρεπτα όψιμες, προσπάθειες «αυτοθυσίας» (εσωτερική υποτίμηση δια «αιματηρών» περικοπών σε επιδόματα, μισθούς, συντάξεις κ.λπ., έκδοση ευρωομολόγων και ενδοευρωπαϊκοί οικονομικοί συνασπισμοί, στήριξη στις εγχώριες τράπεζες). Ατυχώς, έχουμε απέναντί μας ακριβώς εκείνους που θα έπρεπε να είναι ισχυροί μας σύμμαχοι και εταίροι: Τους Αμερικανούς. Οι διεθνείς αγορές (βλ. spreads), οι κολοσσιαίοι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί (όπως ο Standard & Poors), τα διεθνή ταμεία (π.χ. Δ.Ν.Τ.) είναι απλά το «χέρι» τους.
Έτσι, εύκολα φθάνουμε στο συμπέρασμα πως, η Ελλάδα είναι μάλλον καταδικασμένη – από τους …άλλους – να αποτύχει σε τούτη εδώ την κρίση. Αν και… Αν και πάντα υπάρχει το χέρι του Θεού. Ή, σωστότερα, του «από μηχανής θεού» των αρχαίων τραγωδιών μας. Την ύστατη στιγμή, είμαι πεπεισμένος ότι θα επέμβει κάποιος «από μηχανής θεός» καταλυτικά και λυτρωτικά για να διασώσει την πατρίδα μας.
Σας ευχαριστώ.
Με εκτίμηση,
Χρήστος Παπαγγελής, εκπαιδευτικός Μ.Ε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου