Στον φίλο μου Παντελή (ποίημα)
Στο Παλιό το Δημαρχείο μια σιωπή
και η απουσία σου μαυρίζει την καρδιά,
πια δεν γελάνε ούτε τα παιδιά
και αιωνιότητα η ενός λεπτού σιγή.
Γενάρη έξι και γιορτάζαμε τα Φώτα
μα η πυξίδα της ζωής σου έδειχνε αλλού,
στ' αλμυρά βράχια ενός έρημου γιαλού
και για τον θάνατο είχες χαράξει ρότα.
Κάθε σου μέρα ένα καράβι σε φουρτούνα
και η ζωή σου μια θαλασσοταραχή,
πάντοτε ήλπιζες σε μια καινούργια αρχή,
μα βυθιζότανε του ονείρου σου η σκούνα.
Για όλους εμάς που σ' αγαπούσαμε πολύ,
αβάσταχτος ο αδόκητος χαμός σου,
μια μαχαιριά ο επιθανάτιος στεναγμός σου,
θα σε θυμόμαστε για πάντα, Παντελή!
Άρης Νόμπελης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου