Δε γράφω ό,τι περίμενες εσύ·
καθόλου ό,τι ποθείς, εγώ δε γράφω.
Οι στίχοι μου ένα πένθιμο νησί,
καθένα διάστημα κι από ’ναν τάφο.
Μετράω σταυρούς, τους βάζω στη σειρά,
ψελλίζω: «Φτιάχνω ομοιοκαταληξία».
Τα μάτια σου, κοιτάζουν λαμπερά,
με μιας νεκρής θαρρείς, αταραξία.
Δεν πέθανες. Το φέρετρο αυτό εδώ,
δεν κλείνει μέσα το δικό σου σώμα.
Απλώς έχω καιρό για να σε δω
κι αγάπη μου, κουράστηκα· είμαι πτώμα.
Παναγιώτης Θ. Τουμάσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου