Ηλιοβασίλεμα

το ηλιοβασίλεμα,
σαν ποίημα κάποιου ημίθεου,
σε παρασέρνει στον λυρισμό των χρωμάτων του,
της αγάπης το ζεμάτισμα
θαμπωμένο σε κρατάει
ακίνητη μπροστά του

του ντελάλη η φωνή
απ’ το ρωμαίικο πάλκο,
σου θυμίζει κάτι από το γνωστό τραγούδι,
σε κάνει λίγο να αφεθείς
του έρωτα να υψώσεις
τον κόκκινο θύρσο
με συνθήματα να προσκαλέσεις την ευτυχία,
με φιλήδονα λόγια
και με υγρές υποσχέσεις
………

ο ήλιος αεικίνητος επιβάτης
στου ορίζοντα την γόνδολα
ανοιχτά απ’ το στενό των Μεθάνων,
με σιδερένια δεσμά, ταμένος,
αυτός ο έρωτας
που κατακαίει λιόπυρος,
καρτερικά προσμένει
σαν το κερί που έσταξε στον πάπυρο της νιότης
το ξεχείλισμα των αγγέλων,
τον ανοιξιάτικο θύσανο της ευωδιάς,
την αιτία που χρώμα έδωσε
σε κάθε ηλιοβασίλεμα
………

Μάρκος Σαρημανώλης (Blog)