Τρίτη, Απριλίου 13, 2010

Οι σκέψεις που σε θυμώνουν


Δίωξε τις σκέψεις που το γέλιο σου διώχνουν
και τον γαλάζιο ουρανό κάθε πρωί να κοιτάς στα μάτια.
Δεν θα ξεχνάς το τίποτε είναι η αρχή των πάντων.
Ο ιστός της αράχνης που απλώνεται χιλιόμετρα…
για να κάνει έναν και μόνο ιστό.

Η κρυφή ματιά στο μέλλον
κατακρεουργεί το παρόν χαράσσοντας μέσα του…
νέες πορείες διαφορετικές.
Μικρές κλειστοφοβικές στοές διαφυγής.

Να ακούσεις τα βράδια τον αέρα να σε προσπερνά.
Έτσι όπως και ο χρόνος κάνει.
Να σκεφτείς κάθε που αναπνέεις ότι γιορτάζεις.
Μα μην φοβηθείς τις γιορτές να αφήσεις για μια ιδέα.
Μην διστάσεις ούτε στιγμή να αισθανθείς νέος.

Γιατί η γιορτή σου διαρκεί…
όσο το πέταγμα μιας πεταλούδας.
Η ευτυχία δεν είναι αποσμητικό…
να το φοράς πριν βγεις από το σπίτι.

Η επανάσταση δεν είναι λέξη καραμέλα…
να την πιπιλίζεις κάθε που ο λαιμός σου πονά.

Η αδικία δεν σταματά με λόγια
και η στιγμή που όλοι θέλουμε δεν θα έρθει ποτέ.
Εμείς πρέπει να πάμε σε αυτήν,
με νύχια και με δόντια.

Πρώτα θυμωμένοι, μετά σοβαροί και τέλος χαμογελώντας.

Δημήτριος Ζ. (Blog)

2 σχόλια:

P. T. είπε...

"Η αδικία δεν σταματά με λόγια
και η στιγμή που όλοι θέλουμε δεν θα έρθει ποτέ.
Εμείς πρέπει να πάμε σε αυτήν,
με νύχια και με δόντια".
Τελικά, εμείς οι ποιητές, όταν γράφουμε σοφά πράγματα, ξεπερνάμε τους σοφούς! Παναγιώτης Τουμάσης

Ανώνυμος είπε...

Έτσι είναι Παναγιώτη... και έτσι έπρεπε να είναι...

την καλημέρα μου.