Αιώνια Δημιουργία

Η ανθρώπινη δημιουργία,
μικρό παιδάκι που κάθεται στην άμμο,
με ένα μικρό κομματάκι ξύλου ζωγραφίζει πάνω της…
όταν φίλοι έρθουν και δουν το έργο του,
αυτό με αγωνία στα μάτια τους κοιτάζει.

Ξέρει ότι τα μάτια ψέματα δεν λένε.

Ο αέρας φυσά και η σιωπή μουσική τους μοιάζει...

Ο ανταγωνισμός έτσι γεννιέται… από το τίποτε!
Ποιος τις καλύτερες χαρακιές έκανε…
Ο δημιουργός του τίποτε, υπογραφές βάζει!
Κανείς δεν ρώτησε την άμμο… τι θέλει...

Στις επόμενες στιγμές τα παιδάκια το λάθος καταλάβανε λέει.
Άρχισαν να σβήνουν τις χαρακιές.
Θέλανε την άμμο ανέπαφη, όμορφη μελαμψή παρθένα.
Για ώρες η άμμο παρέμενε άσχημη… χαρακωμένη νύφη.

Μετά από ώρες, …
όταν τα παιδάκια φύγαν από εκεί…
θες από τον αέρα, θες από το νερό, θες από τον χρόνο…
Έγινε ξανά όμορφη, ξανά νέα.
Χρόνια θα παραμείνει έτσι ώσπου…
…κάτι θα χαλάσει και πάλι την αιώνια απομόνωση.

Κανείς δεν θα ρωτήσει την άμμο… τι θέλει...

Δημήτριος Ζ. (Blog)