Ω, Βασιλιά του κόσμου

Ω, Βασιλιά του κόσμου,
των πάντων Ποιητή,
πώς Συ χωρείς εμπρός μου,
στης γης την κώχη αυτή;

Πώς οι οφθαλμοί μου, Εσένα
δύνανται να θωρούν,
τα βήματά Σου, ένα-ένα,
τα ώτα μου να μετρούν;

Ω, Πλαστουργέ του Ανθρώπου,
τυφλός μα και κουφός,
πέφτω στα πόδια σου, όπου
γίνεται η θλίψη φως.

Που δεν υπάρχει πόνος,
παρά μόνο χαρά
κι ο λαμπερός Σου Θρόνος,
ταράσσει τη φθορά.

Παρακαλώ Σε, Αφέντη,
την ώρα τη στερνή,
στο πιο μεγάλο γλέντι,
να γίνω εγώ το αρνί.

Να βάψει μου, τη θύρα,
του αίματος ο λεκές
και στον Βωμό, τη φύρα
του άδειου κορμιού μου, καις.

Θερμές Ευχές, από το
Verse Monkey!