Φάνηκε η νήσος Χίος

Φάνηκε η νήσος Χίος,
να πας υποβρυχίως,
φάνηκε η νήσος Σάμος,
τα βράχια της κι η άμμος.

Απέναντι, μπουγάδες,
που μοιάζουν στις Κυκλάδες,
κάποιος μιλάει με νεύρο,
για «μέτωπο στον Έβρο».

Ξημέρωσε και πάλι,
το μήνυμά σου εστάλη,
να φέρουν οι Ευρωπαίοι,
στρατό που παραπαίει.

Να ’ρθούν οι Αμερικάνοι,
να σώσουν, μάνι-μάνι,
τις μαγικές αχτές σου,
το σήμερα, το χτες σου.

Σε πείσμα των σφαγέων,
κυκλοφορείς στο Αιγαίον
και ποιος θα σού τα πάρει,
και βάρκα και βαρκάρη;

Μες στων Δωδεκανήσων,
το συν, το πλην, το ίσον,
χαμοπετούν οι αγγέλοι
κι ο ήλιος ανατέλλει.

Μουγκρίζουν τα θηρία,
ν’ αλλάξει η ιστορία
και, λίγο κατά λίγο,
Τούρκε έλα εσύ, να φύγω.

Παναγιώτης Θ. Τουμάσης