Φίλος ο χρόνος, τα δύσκολα πως σβήνει.
Εχθρός το τώρα και ποιος θα το υπομείνει.
Φίλος το αύριο, τα δάκρυα εξατμίζει.
Ο ουρανός εχθρός, εσένα μου θυμίζει.
Όπου σταθώ τα μάτια σου παντού θα αντικρίσω.
Και η καρδιά μου πως πονά, όταν τα αγγίξω.
Να με κοιτούν όπως παλιά όλο υποσχέσεις.
Δεν τα κοιτάζω πια ξανά, θα με πονέσεις.
Να ισορροπήσω προσπαθώ, μόνος μιλάω.
Με τα φτερά μου ανοιχτά, ξαναπετάω.
Δημήτριος Ζ. (Blog)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου