Ηδονής εκμαγείο

Λυχνοστάτες τα μάτια,
ξιφουλκούν στο σκοτάδι,
ξεθωριάσαν οι μνήμες
κι αναμένουν προστάτη.

Ο αχός της ανάσας,
απ’ τα κάτωχρα χείλη,
καταδότης των «θέλω»,
Εφιάλτης της σκέψης.

Πυροφάνια τις νύχτες
του κορμιού μου οι πόθοι,
προσδοκούν ξένο χέρι,
ηδονής εκμαγείο.

Ικετεύει το βλέμμα
τη σελήνη και τ’ άστρα,
φανοστάτες να γίνουν,
της ψυχής πανωφόρια.

Παγωμένος, αν έρθει,
ερημίτης αγέρας,
ασκητής και ζητιάνος
στην Αγάπη μην πάω.

Νίκος Μπατσικανής