Φύλλα καπνού (2ο απόσπασμα)

[…] Νύχτωσε.
Οι άνθρωποι διαφορετικοί
που είδαν κάτι αισθητικό
και σώπασαν.
Σειρές τα πρόσωπα
τα μάτια στο βούρκωμα του «χτες»
─παράσταση σπασμένων εικόνων.
Στην όχθη εσύ…
με το σχισμένο πουκάμισο του φιδιού
πεταμένο στη γη
απ’ την παλίρροια
που έφερε το βέβηλο «παρόν»
καθώς –ανάδρομη- μια γεύση πίκρας
στου χρόνου τις ρωγμές
με βήματα φωνηέντων
που χάθηκαν
στον κουρνιαχτό ανεπίδοτης γραφής.

Ακουμπισμένα τα δάχτυλα
στης ελιά το γκρίζο σώμα
να προσμένουν το κλείσιμο των ματιών
καθώς τα βλέφαρα
που σκεπάζει του παιγνιδιού το παιδικό μαντήλι.
Πάλι εσύ θα ξεφυλλίζεις αριθμούς
αναμεσίς σε λεμόνια και πορτοκάλια
ίσα με τη στιγμή του «φτου και βγαίνω»
με την όρια λαχτάρα
να βρεις τον κρυψώνα μας.
Με το αλαφροπάτημα
μην και τρομάξουν οι σκιές των δέντρων
μην και προβάλει η Εκάτη
του φόβου π’ έχουμε στ’ άνοιγμα της αυλόπορτας
και στ’ άγγιγμα του μάνταλου
π’ ορίζει της καρδιάς τ’ ανάσασμα.
Πίσω απ’ του σπιτιού σου τη μάντρα
η ανυπότακτη παρουσία μας
ν’ αφουγκράζεται
του γρύλου το ρυθμικό λυγμό
ως στερημένη αίσθηση
μιας νοητής γραμμής
που πάντα μας έδενε. […]

Μυρτώ Κλεάνθους Τσαούση