Ήρωας του '40

Κόκκινα πέταλα στη γη, τριαντάφυλλα κομμένα,
πάνω στο χιόνι σκόρπισαν τα νιάτα σου ανθισμένα.
Ασάλευτος στη μοναξιά, γαληνεμένο βλέμμα,
πικρό χυμό έχει η πληγή, μα πορφυρό το στέμμα.
Οδύνη, ή χαμόγελο μοσχοβολούν τα χείλη;
Κρίνα τα μάτια που 'κλεισαν του φθινοπώρου δείλι.
Έδυσε τ' άστρο της αυγής, που ρόδινο το χρώμα
έβαφε η όψη σου, καθώς, ήλιος που πάει στο γιόμα.
Στα χαρακώματα του νου, σπάω της μνήμης ρόδι,
ρουμπίνια οι κηλίδες σου, κουφέτα για το ξόδι.
Φυλλομετρώ τα χρόνια σου, κι ο άνεμος, με χάδια,
στέλνει γλυκά μηνύματα και Λευτεριάς σημάδια.

Το ποίημα είναι για τον αδελφό του πατέρα μου, Νίκο Μπατσικανή, που έπεσε στον Πόλεμο 1940-41, στην Ελληνοαλβανική μεθόριο, 26ετών.

Νίκος Μπατσικανής


Λογοτεχνικό Ιστολόγιο