Εγώ ταξιδεύω, πηγαίνω μακριά σας,
η γη που γυρεύω δεν είναι δικιά σας,
γι’ αυτό μη μού λέτε πως έκλεψα πλούτη,
τη γη σας, χαρείτε τη, ετούτη.
Κρατήστε και την νόμιμη πληρωμή μου,
εκεί που τραβώ, μεριμνούν οι δικοί μου,
που με καρτερούν σ’ αεροδρόμιο, λιμάνι,
σε κάποιο σταθμό· το ίδιο κάνει.
Και πείτε και στην κοπελιά π’ αγαπούσα,
πως φεύγω και μόνο πως δίπλα της ζούσα,
μ’ αφού δεν πονούσε, ούτε τώρα να κλάψει
και μήτε κερί να μ’ ανάψει.
Εγώ, να το ξέρετε, δεν κινδυνεύω,
μπορώ να γελώ και μπορώ να χορεύω,
μπορώ ν’ αγαπώ και χωρίς να ’χω αγάπη,
αυτό να το μάθουνε κάποιοι.
Παναγιώτης Θ. Τουμάσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου