
Ιδέα
κόρη του νου μου
στα πορφυρά εντός μου
με την πληγή σου
Ο Έρωτας
αν και βασιλιάς
χόρτασε με χλευασμούς
όντας παράφρων
Κόκκινο του πάθους
μέχρις εσχάτων
γενναία πάλη, πάλι
σ’ αιχμαλωτίζω

Γκιώνης
μες στις ρωγμές μου
απόηχος ονείρου
πουλί μονάχο
Στην ξενιτεμένη μου
ζω και σου γράφω
να διαβεί η ψυχή μου
για να σε φτάσει
Κοιμάσαι τον ύπνο του δικαίου
σαλπίζω Mantras
η αγάπη με σπρώχνει
θα σε ξυπνήσω;
Παναγιώτα Ζαλώνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου